Phm. Halina Czerniak urodziła się 24 września 1929 roku. Do 1939 roku mieszkała z rodzicami i rodzeństwem w Orliczynie nad Bugiem, na Ziemi Wołyńskiej. Dh. Halina wstąpiła do drużyny harcerskiej im. Emilii Plater jesienią 1938 roku. Patronka była uczestniczką powstania listopadowego, symbolem
bohaterstwa kobiet polskich walczących o niepodległość. 10 lutego 1940 roku cała rodzina dh. Haliny została brutalnie deportowana na Sybir. Po miesięcznej podróży w wagonach towarowych, przy
okrutnym mrozie, dotarli do Rejonu Irbickiej Świerdłowskiej Oblasti. Mieszkali, pracowali i uczyli się w tajdze do 1945 roku. Wśród polskiej młodzieży na Syberii utworzono pierwsze drużyny harcerskie. W 1945 roku udali się w drogę powrotną do Polski. Po powrocie z Syberii dh. Halina rozpoczęła naukę w Gimnazjum Handlowym w Płocku. Tam wstąpiła do żeńskiej drużyny harcerskiej. W 1949 roku wyjechała do Wrocławia na studia ekonomiczne. Tam wyszła za mąż za harcerza, młodego porucznika Jana Czerniaka. Oboje uczestniczyli w życiu sportowym. Jan był lekkoatletą, a Halina świetne wyniki
osiągała w akademickich biegach narciarskich. W tym czasie zajmowała się wychowywaniem dwójki dzieci. W 1961 roku rodzina przeprowadza się do Inowrocławia. Włączyła się w prace społeczne na rzecz Koła Rodzin Wojskowych działającego przy Jednostce Wojskowej, gdzie przez kilka lat przewodniczyła tej organizacji. W 1989 roku dh. Halina rozpoczęła aktywną działalność w Kole Sybiraków działającą na terenie Inowrocławia. Ponownie spotkała się z harcerstwem w 1984 roku, kiedy wstąpiła do Kręgu Seniorów ZHP im. Zawiszy Czarnego. Od tego czasu aktywnie uczestniczyła w zbiórkach, zlotach i rajdach. Zawsze była starannie przygotowana do tematu zbiórki. Stanowiła wspaniałą opokę dla aktywności swego męża Jana Czerniaka, z którym zgodnie przeżyli ponad 73 lata. Hm. Jan Czerniak urodził się 9 stycznia 1923 roku w Miedzeszynie w okolicach Warszawy. Dzieciństwo spędził na Polesiu. Jako 16-letni chłopak
pełnił służbę w tajnej drużynie harcerskiej. Do zakończenia wojny przybywał na robotach przymusowych w Konigsbergu. W szeregi wojska wstąpił w 1947 roku. Dh. Jan był związany z harcerstwem przez całe swoje pracowite życie. W 1932 roku stał się harcerzem III Drużyny Harcerskiej im. ks. Józefa Poniatowskiego w Prużanie. W drużynie tej był przybocznym i zastępowym. Zdobył stopień wywiadowcy – ćwika, a w 1945 roku Harcerza Orlego, z kolei rok później – Harcerza Rzeczypospolitej. Po zakończeniu wojny wrócił z przymusowych robót w Prusach Wschodnich i przystąpił do organizacji harcerstwa w Górze Śląskiej. W 1946 roku na kursie instruktorskim w Karpaczu otrzymał stopień podharcmistrza. Do roku 1947
pełnił funkcję Komendanta Hufca w Górze Śląskiej – Chorągiew Dolnośląska. W latach aktywności zawodowej nadal wspierał działalność harcerską. Z Inowrocławiem był związany od 1966 roku. Był dowódcą 2 Pułku Kolejowego, Szefem Szkolenia Wojsk Kolejowych i Drogowych w Modlinie.
Awansował do stopnia pułkownika , a w roku 1982 przeszedł na emeryturę. Od 1983 roku jako emerytowany pułkownik stał się członkiem tworzonego Kręgu Seniorów ZHP. W latach 1995–2003 pełnił funkcję Przewodniczącego Kręgu. Otrzymał stopień harcmistrza, zainicjował i wprowadzał Krąg do Krajowej Rady Harcerskich Kręgów Seniorów i Ruchu Programowo-Metodycznego ZHP. W pracy Kręgu nawiązywał do tradycji i obrzędowości harcerskiej. Za swoją działalność otrzymał wiele dyplomów, nagród i odznaczeń m.in. najwyższe odznaczenie seniorskie – Złotą Lilijkę.
„ Wierna prawu nasza służba
Każdy szary życia dzień
Minęły lata, zsiwiały skronie
A wciąż porywa harcerski zew”
3 czerwca 2006 roku Krąg dzięki m.in. dh. Janowi i jego żonie dh. Halinie otrzymał sztandar, który jednoczy harcerzy seniorów we wspólnotę gotową nieść pomoc potrzebującym. Sztandar zobowiązuje do umacniania trwałych więzi i serdecznych przyjaźni. Druhowie biorą udział we wszystkich działaniach Hufca ZHP-Inowrocław. Podczas spotkań z młodzieżą, zbiórkach, ogniskach – wygłaszają piękne gawędy, uczą młode pokolenia patriotyzmu. Ich dewiza życiowa brzmi „BYĆ HARCERZEM – TRZEBA SOBIE NA TO MIANO ZASŁUŻYĆ”. Dh. Halina i dh. Jan znani są zuchom, harcerzom i instruktorom oraz władzom samorządowym naszego miasta poprzez 40-letnią służbą w Kręgu
Seniorów im. Zawiszy Czarnego w Inowrocławiu. Zasłużyli na miano NIEZWYKŁYCH HARCERZY SENIORÓW.
Recepta na długie życie z pasją
Najważniejsze to aktywność fizyczna i społeczna oraz prowadzenie regularnego trybu życia. Trzeba mieć potrzebę spotykania z ludźmi. Każdego dnia druhowie podczas 2–3-godzinnych spacerów rozmawiają ze znajomymi, opowiadają o różnych spotkaniach, szczególnie tych harcerskich, warsztatach usprawniających zarówno tych fizycznych, jak i społecznych. Wzajemne wspieranie się i szacunek – to również dewiza na długie wspólne życie. Radośni i rozśpiewani realizują każdego dnia zadania wyznaczone na dany dzień kierując się słowami piosenki:
„ Marsz naprzód nasza drużyno , w dół nigdy, lecz zawsze wzwyż
Po latach, które przeminą zostanie harcerski krzyż”.
Opracowała: hm. Ewa Sucharska
Komendantka Kręgu Seniorów ZHP im. Zawiszy Czarnego w Inowrocławiu
