Krystyna Maria Suwiczak urodziła się w 1950 roku w Poznaniu, gdzie mieszka do tej pory. Jest poetką, eseistką i tłumaczką. Została również członkiem Bractwa Literackiego Białego Pasterza i Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy. Zachęcamy do zapoznania się z twórczością czytelniczki „Głosu Seniora”.
Krystyna Suwiczak współtworzy liczne grupy integracyjne dla osób chorych i z niepełnosprawnościami. Podjęła współpracę z wieloma pismami katolickimi, społecznymi i medycznymi. Za swoją działalność dostała liczne nagrody poetyckie oraz wyróżnienia o charakterze społecznym, została między innymi Kawalerem Międzynarodowego Orderu Uśmiechu i Wielkopolaninem Roku (1995).
Pomimo wieku i dolegliwości zdrowotnych chętnie bierze udział w aktywnościach fizycznych organizowanych przez okoliczne Kluby Seniora (pilates, tańce na świeżym powietrzu), często odwiedza biblioteki, skąd wypożycza dzieła ulubionych autorów. Poniżej kilka jej własnych wierszy:
Nadzieja
wierzę
że deszcz wiąże
niebo z ziemią
aniołowie płyną
niby kwiaty skrzydlate
świat jest jeden
jedna jest miłość
jeden dom
jedna nadzieja
Niebo
zatańczyć wierszem
zaśpiewać ciszą
rozkwiecić niebo
przyjdź wietrze
bracie
moich ogrodów
Niekochani
niekochani
mieszkają
na tej ziemi
czekają
na życie
nie przechodź
obok
Oczy
w przędziwo
wiosny i lata
zamienić
okrzyk ptaka
patrzeć bez lęku
w oczy zegarów
słowu ze słowem
spotkania
nie wzbraniać
iść gdzie modlitwy kwiatów
zbawiają od złego
Okno
srebrnoskrzydły
anioł
usiadł
na parapecie
mojego okna
powitałam go
serdecznym
wierszem
Ona
oglądała
stare zdjęcia
oczami
kruchych wspomnień
zawirowała ziemia
zapłakało drzewo