Seniorzy są dzisiaj uważani za osoby nieproduktywne i niepotrzebne. Tymczasem Elkhonon Goldberg w swojej książce “Jak umysł rośnie w siłę, gdy mózg się starzeje” Elkhonon Goldberg wyraźnie mówi o tym, że „Starzejący się umysł jest zdolny do sukcesów, które są możliwe jedynie w tym wieku”. W ludziach starszych drzemie wielki niewykorzystany potencjał, który powinien być właściwie wykorzystany. W ich mózgach zgromadzona jest mądrość życiowa oparta na doświadczeniu życiowym. Jak to ujął Goldberg, „kiedy robimy się starsi, zyskujemy mądrość, a przynajmniej doświadczenie i kompetencje, czym nie należy gardzić.”
Doskonałym przykładem wykorzystania potencjału osób starszych jest książka “Mój projekt na życie”, której pomysłodawcą jest dziewięćdziesięcioletni Zbigniew Miksztal. Dzięki jego pomysłowości powstał Zespół Dialogu Międzypokoleniowego w Miejskim Centrum Dialogu w Krakowie, gdzie młodzi i starsi ludzie mogli wspólnie dyskutować na różne tematy. Szczególnie ważnym tematem jest obecny chaos informacyjny tworzony przez media i internet. O tym zjawisku mówi również w swoim eseju “Rytm życia” Antoni Kępiński: „w dobie obecnej odczuwa się dotkliwie potrzebę uporządkowania chaotycznych zjawisk, którymi jest się bez przerwy otoczonym.”
Rezultatem dyskusji Zespołu Dialogu Międzypokoleniowego jest opracowanie “Mój projekt na życie”, którego jestem współautorem. Jest ono dostępne na stronie internetowej www.bractwowiedzyzyciowej.pl, a niedługo ukaże się w wersji papierowej. Książka ta ma pomóc w rozwiązywaniu problemów życiowych charakterystycznych dla XXI wieku. Dzięki niej oraz pomysłowi uruchomienia Wszechnicy Wiedzy Życiowej (która ma mieć formę dialogu wielopokoleniowego), chcemy przede wszystkim kształcić ludzi w rozwiązywaniu problemów decyzyjnych. Naszego opracowania nie udało by się stworzyć, gdyby nie mądrość życiowa i doświadczenie osób starszych połączone ze świeżością i pomysłowością ludzi młodych.
Dlatego warto, nawet w wieku senioralnym, realizować się, przekazywać swoją wiedzę i doświadczenie. Ważne jest również to, aby młodzi ludzie zmienili swoje podejście do ludzi starszych i potrafili umiejętnie wykorzystać ich mądrość życiową, ponieważ może ona zdziałać wiele dobrego i przynieść wiele korzyści w życiu każdego z nas.
Wioletta Wąż
studentka III roku pracy socjalnej
Instytut Pracy Socjalnej
Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie